Laag voor laag
Regelmatig trekt Hengst de natuur in om zich te laten inspireren, op zoek naar het innerlijke landschap. De inspiratie die ze opdoet, blijft een tijdje rondzwerven in haar gedachten, totdat ze toe is aan een nieuw schilderij, een nieuw perspectief op de voor haar al zo vertrouwde natuur. De kunstenaar begint met het opzetten van grote kleurvlakken in acrylverf. Die vlakken bepalen op bijna instinctieve wijze de contouren van het land. 
Laag voor laag wordt het landschap opgebouwd. Er verschijnt een hemellucht, nu eens zachtblauw, dan een vriendelijk roze of juist dreigend grijs. Grasvelden met rietkragen krijgen een podium, bomen worden geplaatst en soms ook weer weggevaagd.
Onder de lagen verf gaat een enkele keer het schuine dak van een oud huis schuil, de kunstenaar heeft besloten het toch weer uit het beeld te verwijderen. En ach, zo gaat dat ook in het landschap: elementen duiken op en verdwijnen weer in de geschiedenis: bossen worden vervangen door heidevelden, de zee trekt zich terug om plaats te maken voor terpendorpen.
Onder de lagen van haar schilderijen is de geschiedenis van onze voorouders, en dus die van onszelf, nog altijd aanwezig, hoewel niet altijd meteen zichtbaar.