Dubbeltentoonstelling: Bianca Landgraaf

Van 17 november tot en met 9 december maakt het werk van Anneke Elhorst ook deel uit van de expositie georganiseerd door Galerie Bianca Landgraaf. Deze expositie is een mooie aanvulling op het werk bij Collectie Harms Rolde. Wij tonen de klassieke stillevens van Anneke Elhorst. Galerie Bianca Landgraaf zoomt in én uit: zij exposeren close-ups van één voorwerp én de bijzondere landschappen van Anneke Elhorst. De tentoonstelling van Bianca Landgraaf is te bezoeken in de sfeervolle concertzaal van het Papageno Huis in Laren. Deze instelling helpt jongeren met autisme om een plek te vinden in de maatschappij. Klik hier voor meer informatie.

Visie: rust in een oogopslag

De toeschouwer verstilling bieden: dat is wat Elhorst met elk schilderij wil bereiken. Ze doet dat op verschillende manieren. Vaak is de verstilling te vinden in de compositie: Elhorst werkt voornamelijk met horizontale en verticale lijnen en vermijd de bewegelijke diagonalen. Door haar objecten op precies de juiste manier te arrangeren weet ze een grote sereniteit in haar schilderijen te brengen. Maar die serene schijn wordt ook bewerkstelligd met kleur. Want hoewel alle kleuren op haar palet aanwezig zijn, werkt de kunstenaar in grote lijnen tonaal: ze gebruikt een grote rijkdom tinten van dezelfde kleur en verwerkt meer opvallende tonen alleen in de details. Ook de lichtwerking is gebalanceerd en rustig: voor Elhorst geen dramatische contrasten en clair obscuur. In plaats daarvan worden de voorwerpen bestreken door een gelijkmatig, koel licht dat zachte schaduwen en subtiele contouren creëert. Met deze aanzienlijke verzameling gereedschappen weet de kunstenaar in elk schilderij een grote mate van verstilling te creëren, een rustmoment in één oogopslag.

Inspiratie: Spanje

Aan het begin van haar carrière had Anneke Elhorst één duidelijke inspiratiebron: de Spaanse schilder Miguel Macaya Ortiz. De stillevens van deze kunstenaar zijn qua kleurgebruik en lichtinval vaak net zo bescheiden. Maar wat betreft compositie en onderwerp ging Elhorst al snel een stap verder dan haar collega. Waar Ortiz de neiging heeft zijn doeken te vullen met overdadige hoeveelheden fruit, beperkte Elhorst zich al snel tot de minimale hoeveelheid objecten. Ook haar composities zijn meer gebalanceerd. Tegenwoordig laat Elhorst zich niet zozeer inspireren door haar voorgangers of collega’s, maar door de stille rust van haar eigen atelier en de voorwerpen die uiteindelijk op haar doeken verschijnen.