Als kind al bezocht Maarten ’t Hart graag bijzondere gebouwen, vaak in het gezelschap van zijn vader, die deze interesse deelde. Toen zijn broer organist werd, begonnen ze met het maken van rondtochten langs kerken. Terwijl zijn broer het orgel bespeelde, zocht de kunstenaar een plekje in de kerk om van de stilte en de sfeer te genieten. Vaak maakte hij tijdens zijn bezoek tekeningen van het interieur. Die ervaring en beleving van schoonheid wil de kunstenaar vastleggen, bewaren en delen met zoveel mogelijk toeschouwers. Het is de drijfveer geworden voor het maken van zijn bekende schilderijen.

 

Maarten ’t Hart werkt in grote lijnen zoals een kunstenaar uit de zeventiende eeuw dat deed. Nadat hij een gebouw heeft geselecteerd om af te beelden, kan hij er urenlang rondlopen om het in zich op te nemen. Als gereedschap heeft hij niets anders dan een kartonnen lijst, waarmee hij het beste standpunt kan bepalen. Wanneer hij de beste plek heeft uitgekozen, maakt hij een tekening. De volgende dag op hetzelfde tijdstip komt hij terug om notities te maken over lichtval en kleur. Eenmaal terug in zijn atelier begint hij met het uitwerken van de gedetailleerde tekening. Dit doet hij uit het geheugen. De kunstenaar maakt nooit gebruik van een fototoestel. Het resultaat is een weergave van een gebouw dat weliswaar bestaat, maar nooit één op één is overgenomen van de werkelijkheid.

 

De schilderijen van Maarten ’t Hart zijn te koop bij Collectie Harms Rolde en een aantal andere toonaangevende galerieën in Nederland. Daarnaast was zijn werk te zien in een aantal musea, waaronder Museum Flehite te Amersfoort, Museum Henriette Polak in Zutphen, het Stadsmuseum Harderwijk en het Karmelklooster in Drachten.